Gebruikte ijzers staan bekend als geluksbrengers. Maar waarom?
Het verhaal over een hoefijzer dat geluk brengt wordt toegeschreven aan Sint Dunstan, de heilige van de smeden. Deze Sint Dunstan was een 10e eeuwse smid uit het Zuid-Engelse Baltonsborough, die bezoek zou hebben gekregen van de duivel. Dunstan moest een nieuw hoefijzer smeden voor het paard van de duivel. De smid kneep de duivel echter met een hete tang in zijn neus en nagelde het hoefijzer aan de voet van de Boze, die het uitschreeuwde van de pijn.
Pas toen de duivel beloofde nooit meer door een deur te gaan waar een hoefijzer boven hing, liet Dunstan hem los. Naast het hoefijzer als geluksbrenger, vormt dit verhaal waarschijnlijk ook de oorsprong van het gezegde ‘iemand bij de neus nemen’.
Naast de heilige Sint Dunstan, is er nog een ander verhaal waarom hoefijzers geluk brengen.
Een hoefijzer wordt uiteraard van ijzer gemaakt, en toen dat materiaal nog maar net bestond zag men het als toverkracht dat het vervormd kon worden als het gloeiendheet werd gemaakt. En nog veel magischer vond men het dat het, als het uit het vuur direct aan de paardenhoef werd genageld, het paard geen pijn had. Men zag het als een soort tovenarij, en met tovenarij kon je boze geesten en duivels op afstand houden. Daaruit is het symbolische idee voortgekomen dat een hoefijzer beschermt.